خود خواهی مکن

پاره سنگی بودم در کنار رود که هر کس از انجا گذر کرد روی اندکی من خستگی بدر کرد  

سالها بین منوال گذشت که تو امدی و خم ابرویت و پیچ گیسویت چشمم را گرفت  

ان خنده های شیرین وکلام پر مهرت قلبم را لرزاند دیگر تاب ماندنم نبود  چشمه ای در قلبم جاری شده بود که رود در مقابلش چیزی نبود 

قطرات پر مهرت اشکت  درون سینه ام همچو اب بر سنگ نقش بسته  

اگر می خواهی بری برو اما بدان که سنگی که رویش اب نقش بست  

نماند در پس رودهمچو کاهی بر اب روان خواهدشد 

 پس هر چه خود خواهی همان کن  ولی خود خواهی مکن

پل

دوست داری یه چیزی بگم واسط

عاشق روی ماهتم دوست دارم تا ابد. اگه اینو گفتی و عاشقت نشد رها کنش

که عشق یه طرفه معنی نداره فقط خستگی ودرد به جا می زاره

می دونم گفتش ساده و رها کردنش سخته

اما معشوقی که قدر عشق وندونه همون بهتر که نمونه

من خودم عاشقم و او شیدای من . چه کنم  عاشق و معشوق یکی شد و من حیرانم

عصر جدید

توی این عصر جدید عشق وهوس با هم همپیمونه شدن

عاشق و معشوق اسیر میخونه شدن

عشقی که با هوس باشه هر دم هر نفس باشه با هر کس و ناکس باشه

اخرش مرگ وتنهاییه..

عشق اگه عشق باشه عاشق ومعشوق اسیر سرنوشت باشه

اون عشقه که دیگه پایان نداره دیگه کسی نیست که بگه به عشقم رسیدم دیگه

باد

عشق اگرویرانه نمی خواهی باد مشو که نسیم پیک بهار ست و عاشق یار.

هر بار که بوزی ای باد بکنی ریشه این دل از بنیاد

برو ای باد         که دگر جای تو نیست          دل و جان  جای نسیم  و           عاشق و غمخواریست

اشک

ای اشک.. 

   توکه در لحظه های بی کسی ام تنها مونسم بودی. 

    وتو که هر بار  که دلم اتش گرفت اب سردی شدی بر اتشکده قلبم. 

    وتو که هر بار که توان بخشیدنم نبود  به من قدرت بخشیدن دادی و همچون       اب  باران نا پاکی ها را از دلم زدودی 

  بخاطر ارامشی که تو من دادی این جمله را به تو می گویم ای اشک دوستت دارم برای همیشه... 

تقدیم :به شما دوست عزیز

سکوت پروانه ها

سکوت پروانه ها را در عشق سر مشق خود کردم . 

که شاید عشقم را بهتر بفهمی ..

هر بار که پرو بالم از اتش عشقت سوختن گرفت دم بر نیاوردم  و هرگز رهایت نکردم و نمی کنم.

درد عشقت را در دلم فریاد کردم چرا که فقط این دل است  که درد عشق می فهمد.

و در نهایت به تو می گویم ای شمع من پروانه ات خوااااااهم ماند.