زندگی

                                            ..   زندگی  ..

زندگی مثل یه ابر می مونه اگه بری یو محبتت رو به کوه بدی  و قطرات پر مهرت رو بر سر کوه بریزی کوه قطره های پر مهرت رو  جمع می کنه  وبه پایین هدایت میکنه در راه قسمتی از وجودش رو توشه راهت می کنه که در دامنه کوه موقعی که یه رود شدی تو بسترت پهن کنی که هم ذلال وشفاف بشی هم خنک تو مسیر اگه از پای درختا رد بشی و اونا سیر اب کنی اونا هم روی سرت سایه میکنن  که افتاب اذیتت نکنه این جوری مطمئن باش می تونی به در یا برسی ... اما اگه قطرات پر مهرت رو به کویر بدی مطمئن باش که هر گز به در یا نمی رسی

                                           ..پرنده..

پرنده ها دو تا بال دارن برای پرواز مگه نه اینکه خدا هر چیزی رو برای کاری افرینده ببینم خدا دو دست به ما داده که ازشون استفاده کنیم حالا اگه یکی دستامونو ببنده چه حالی بهمون دست  میده اگه بهمون غذا بدن بگن نیازی به دست نداری پس چرا پرنده ها رو زندونی میکنین مگه اونا دل ندارن حیفتون به اون دلای کوچیک  اونا نمی یاد

ارزو

سالها منتظر بودم که یه ستاره بیوفته  ومن ارزو کنم که تو یه نیم نگاهی به من بکنی اما حالا میبنم خیلی خود خواه بودم که به خاطر خودم منتظر نابودی یه ستاره بودم می خوام تا جایی که میتونم ستاره بسازم تا موقعی که یه کلبه مشترک تو دلامون باز بشه وتو بیایی وبا نور خودت اسمون دلم رو مهتابی کنی اون وقت همه ستاره ها رو به تو می بخشم

 

ای کاش

ای   کاش   که   جای   آرمیدن    بودی

یا   این   ره   دور   را   رسیدن   بودی

کاش از  پی  صد هزار سال  از دل خاک

چون   سبزه   امید    بر   دمیدن   بودی